Zes duistere redenen – Jo Spain

Our Score

Als Frazer Lattimer een reünie met zijn zes kinderen niet overleeft, is de conclusie al gauw dat een van hen hem vermoord heeft. Frazer was bepaald niet geliefd, zijn kinderen hebben allemaal een moeizame relatie met hem, en ze hebben ook allemaal een motief. 
Dit boek is een echte Whodunnit. Iemand is vermoord en wie heeft het gedaan? De auteur werkt langzaam naar de oorzaak van de spanningen toe, naar gebeurtenissen in verleden die eraan ten grondslag hebben gelegen. 

Zes duistere redenen is het eerste boek van Jo Spain dat ik lees, de eerste indruk die ik ervan krijg, is mager. Magere zinnen, mager taalgebruik, oppervlakkige karakters. Enige diepgang is ver te zoeken. Na lezen van de eerste vijf pagina’s twijfelde ik of ik dit boek wel uit wilde lezen, maar ik besloot het nog een eerlijke kans te geven.
Maar het eerste gevoel bleef. Spains schrijfstijl spreekt me gewoon niet zo aan. Ze vertelt teveel, waardoor het onbeholpen, zelfs kinderlijk overkomt. 

Toch zit er in principe meer in. Het verhaal zit mooi in elkaar, de zoektocht naar de dader wordt afgewisseld met flashbacks vanuit elk kind afzonderlijk. Elk van hen heeft geheimen die voor de anderen verborgen gehouden worden. Spain tipt die steeds net genoeg aan om te prikkelen, maar ze geeft niet veel weg en dat is wel mooi gedaan.

Net als je denkt dat de ontknoping nadert, begint deel 2 en daarna ook nog deel 3, waarin Spain ons in het verleden laat duiken. Dit is aan de ene kant een verrassende ontwikkeling, maar aan de andere kant wordt het nu allemaal wel een beetje langdradig. Uiteindelijk leidt ze ons naar een onverwachte plot, die echter niet helemaal nieuw is in de thriller/detectivewereld. Verdienstelijk is het wel.

Zes duistere redenen is best een goed verhaal, met verschillende lagen. Maar het had beter, boeiender opgeschreven kunnen worden. 

de Fontein 2021
336 pagina’s

(Visited 17 times, 1 visits today)