19 augustus 2016
Mijn lieve Cecilia, als je dit leest, ben ik er niet meer…
Stel je voor dat je man een brief aan je heeft geschreven, om te openen na zijn dood. Stel je voor dat die brief zijn diepste, meest donkere geheim bevat. En stel je dan eens voor dat je deze brief toevallig vindt terwijl je man nog springlevend is. Cecilia Fitzpatrick is een succesvolle zakenvrouw, staat voor iedereen klaar en is een toegewijde echtgenote en moeder. Maar die brief gaat alles veranderen, en niet alleen voor haarzelf.
Liane Moriarty heeft een pageturner geschreven die je aan het denken zet: over hoe goed je degenen van wie je houdt eigenlijk kent – en hoe goed je jezelf uiteindelijk kent…
Door mijn eigen verleden heeft dit boek mij zeer geraakt. Ik herbeleefde alles weer, zo levensecht zit Moriarty onder de huid van Cecilia. Echt doodeng om mijn eigen geschiedenis te lezen, door iemand anders op papier gezet.
Moriarty moet haast zelf wel een leven met een pathologisch leugenaar meegemaakt hebben, zelf of van heel dichtbij, zo raak zijn haar operaties en inlevingsgevoel. Anders is het bijna niet uit te leggen en te beschrijven aan buitenstaanders…
Brrr. Erg knap en mooi geschreven!
A.W. Bruna, 2016
400 pagina’s