The catch – T.M. Logan

Our Score

Het lijkt zo mooi, de nieuwste relatie van Abbie. Iedereen is weg van de knappe, charmante Ryan. Maar Ed, haar vader, niet. Hij heeft een allesoverheersend onderbuikgevoel dat Ryan niet deugt, dat er iets mis is met hem en dat Abbie daardoor gevaar loopt. Als het stel aankondigt te willen trouwen, zet Ed alles op alles om erachter te komen met wie ze te doen hebben.

Het boek bestaat uit vier delen. De eerste twee worden verteld door Ed en Claire, Abbies ouders. Logan sleept me helemaal mee in de soms wanhopige zoektocht van Ed, waarbij hij zich totaal verliest in wantrouwen en daardoor alles verder verwaarloost. En waar hij ook bepaalde grenzen overschrijdt, overtuigd van zijn gelijk. Maar zijn intenties deugen, hij doet alles om zijn dochter te beschermen, daardoor wint hij mijn sympathie.

Subtiele hints van Logan op gebeurtenissen in het verleden en op het feit dat Ed zelf ook geheimen lijkt te hebben, laten me op het puntje van mijn stoel zitten.

Maar dan, aan het eind van deel twee, slaat de sfeer ineens om, net op het moment dat Ed eindelijk denkt tot rust te kunnen komen. Is er in het eerste deel alleen nog verdenking en wantrouwen, nu wordt het echt eng en voel ik dreiging overal. De proloog wordt dan ook nog luguberder dan hij al was.

Niet onbelangrijk is het landschap. Logan’s beeldende beschrijvingen van het onherbergzame, desolate, sinistere Peak District voegen veel toe aan de sfeer van vooral het laatste deel.

Het woord ‘Catch’ – de titel – heeft meer betekenissen. Naast vangst, wat als titel natuurlijk duidelijk is omdat Ryan als een mooie vangst van Abbie gezien wordt, betekent het ook valstrik. Het wordt in het verhaal ook ergens op die manier gebruikt. Ik ben benieuwd hoe dit in de Nederlandse vertaling (die er op dit moment nog niet is) opgelost wordt.

Ook met dit boek heeft Logan me weer weten te overtuigen. Hoewel iets anders van karakter – Catch is een psychologische thriller, maar we weten hoe het zit – bespeelt hij zijn lezers met suspense en subtiele wendingen. Hij zet zijn personages tegen elkaar op tot het te laat is, en uiteindelijk blijf je verbluft achter, maar niet zonder treurnis.

En dan. 
De allerlaatste zin. Logan doet het, met een handvol woorden. De rillingen lopen over mijn rug. 

Zaffre, 2020
431 pagina’s

(Visited 19 times, 1 visits today)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *