Vrouwen van de Leeuwenhof 2
Mathilda is zestien als haar moeder in 1931 plotseling sterft en ze alleen achterblijft. Dan komt Agneta Lejongård in haar leven. Ze blijkt Mathilda’s voogd te zijn en ze neemt haar mee naar het prachtige landgoed De Leeuwenhof in het zuiden van Zweden. Mathilda weet niet dat Agneta haar tante is, maar voordat ze alles over haar afkomst te weten komt, breekt de Tweede Wereldoorlog uit, waardoor alles voor iedereen anders wordt. In de chaos moet Mathilda haar lot in eigen handen nemen.
Heel lang hoop ik op een verklaring van de titel van dit tweede deel van De Vrouwen van De Leeuwenhof. Mathilda’s geheim. Je zou eerder verwachten dat om Agneta’s geheim gaat, namelijk de afkomst van Mathilda, die angstvallig voor iedereen verborgen gehouden wordt, ook voor Mathilda zelf. Maar dat is kennelijk niet waar het om gaat. Des te meer wakkert het mijn nieuwsgierigheid aan. Agneta blijkt vol geheimen te zitten. Welk geheim zou Mathilda dan hebben?
Mathilda komt niet bijzonder sympathiek op mij over. Ik erger me soms aan haar gedrag, ze is zo onwaarschijnlijk rechtschapen, niet heel erg vergevingsgezind, maar halsstarrig en rechtlijnig, alsof ze leeft met oogkleppen op en nooit begrip voor een ander kan opbrengen. Het is nauwelijks voor te stellen dat iemand zo handelt als zij doet. Ik snap wel dat dit voor het verhaal nodig is om het allemaal niet te makkelijk te laten verlopen, dat er allerlei kinken in de kabel zitten (die echter vooral door Mathilda’s eigen gedrag en denkwijze ontstaan) om bij een goed afloop te komen, maar ergerlijk is het wel. Agneta spreekt me als personage veel meer aan.
Maar net als Agneta’s erfenis vind ik ook dit verhaal af en toe net iets te sentimenteel, af en toe legt Bomann dingen net iets té nadrukkelijk uit, af en toe is haar woordkeuze net iets te onbenullig. Maar haar meeslepende schrijfstijl maakt veel goed. Ook dit deel van Vrouwen van de Leeuwenhof is meeslepend het leest fijn weg. Net als in deel 1 zijn de beschrijvingen van de omgeving, de natuur en het leven op de hoeve prachtig.
Maar het geheim van Mathilda blijft een geheim. Ik heb nog geen idee wat dat nou was. Ik verwachtte dat dit wellicht tegen het einde van het boek ineens zou opdoemen, maar dit gebeurt niet. Of de schrijfster moet óók Mathilda’s afkomst bedoelen?
Boekerij, 2020
556 pagina’s