Als Charlotte Salter in 1990 verdwijnt lijkt haar man Alec zich daar weinig van aan te trekken, maar haar kinderen des te meer. Een paar dagen later wordt het lichaam van een man gevonden, die bevriend was met Charlotte. Het onderzoek door de plaatselijke politie, dat eindelijk wordt gestart, is echter onprofessioneel, verbijsterend rechtlijnig en onzorgvuldig.
Dertig jaar later is er opnieuw een mysterieus sterfgeval. Als de Londense rechercheur Maud O’Connor een nieuw onderzoek start, loopt ze direct tegen dezelfde onwil van de politie aan om mee te werken.
Etty en haar broers zijn de gebeurtenissen nooit helemaal te boven gekomen. De onderlinge verhoudingen zijn gespannen en dit laten de auteurs op hun eigen onnavolgbare wijze flink voelen. Hoewel het verhaal redelijk traag verloopt, laten zij de spanning dusdanig opvoeren dat je wel door wil blijven lezen. Het verdriet en de wanhoop van de kinderen, inmiddels mensen van middelbare leeftijd, strijden om voorrang en ze gaan de lezer helemaal onder de huid zitten. Mooi is ook dat wat Nicci French hier en daar heel subtiel laat doorschemeren, maar niet daadwerkelijk benoemt.
Intussen gaan ze op een climax af die voor mij geheel onverwacht is. De plot mag misschien een beetje onwaarschijnlijk zijn, maar waar het echt om gaat in dit boek zijn de familieverhoudingen en trauma’s na een schokkende gebeurtenis in de tienerjaren. Hierin zijn de auteurs zeer sterk.
Ambo|Anthos 2023
448 pagina’s