Deze auteur heeft onder een ander pseudoniem al vele detectives en mystery-boeken geschreven. Het Delfts blauw-mysterie is het eerste dat hij als Anne van Doorn zijn pen uit liet vloeien.
Een detectiveroman, zo noemt hij dit boek zelf in het nawoord. En dat is het ook, een ouderwets, klassiek speurdersverhaal, en dan ook nog een raadsel van een moord in een afgesloten kamer.
De belangrijkste karakters komen echt tot leven voor mijn ogen. Vooral de politierechercheurs, waar het verhaal om draait. De serieuze Krell, de alternatieve, onnavolgbare Hopper, we leren ze goed kennen er er zijn ook al wat verwijzingen naar volgende delen. Want Het Delfts blauw-mysterie is het eerste van een reeks rond dit politieduo.
Van Doorn is een Nederlandse auteur die ook succes heeft in de USA. Hij laat Het Delfts blauw-mysteri verhaal spelen in een fictief New Yorks politiebureau. Het boek is zelfs eerst in het Amerikaans verschenen, vóórdat er een Nederlandse versie van verscheen, wat hier en daar te merken is In het taalgebruik. Waarschijnlijk heeft Van Doorn het zelf vertaald.
Het is logisch dat hij ook een duidelijk een onderscheid wil maken tussen zijn overige personages, dat doet hij onder andere door een van hen een spraakaccent te geven dat hij fonetisch uitschrijft. Maar dat komt in dit geval onwaarschijnlijk over, omdat het een heel typisch noord-Nederlands accent is. Ik vraag me af van welk Amerikaans accent dit een vertaling is.
Het Delfts blauw-mysterie is zoals gezegd een klassiek detectiveverhaal. Het leest makkelijk weg en alles zit er in – een liefdeloos huwelijk, een jaloerse minnares, buitenechtelijke verhoudingen, wraak en hebzucht. Dit alles leidt naar ingenieuze plot die de oude Hercules Poirot of Miss Marple niet zou hebben misstaan.
E-pulp Publishers, 2023
261 pagina’s