Gerechtigheid is het vervolg op Volmaakte onschuld, en het middendeel van wat een trilogie gaat worden rond Julia Miller. Wraak, het derde deel, is in de maak, getuige de korte preview achterin Gerechtigheid.
Dit tweede deel van de trilogie borduurt naadloos voort op het eerste. Het kan wel afzonderlijk gelezen worden, maar het is leuker om te beginnen met Volmaakte onschuld. Samen met het nog te verschijnen slotdeel vormen ze één geheel, zelfs één verhaal.
Hoewel de auteur Nederlandse is en ook in Nederland woont, speelt het verhaal zich af in de USA, met Amerikaanse personages. Het is goed om dit in gedachten te houden als het gaat om zaken die je tegenkomt in het boek, zoals wapenbezit of snel heen en weer vliegen tussen Los Angeles en Washington.
Danielle Disser grijpt in Gerechtigheid terug op de gebeurtenissen in het eerste deel, dat kan niet anders, omdat het verhaal doorloopt. Julia werd gestalkt en vergiftigd. Ze liet nog net niet het leven en ze deed er alles aan om de dader achter de tralies te krijgen. Maar nu, inmiddels gescheiden van haar man Mark, moet ze strijden voor een omgangsregeling met hun dochter. Bovendien blijkt dat de zaak nog lang niet is opgelost en gerechtigheid nog ver te zoeken. Julia heeft nog een hele zoektocht voor zich. Zij is naar mijn idee wel uitzonderlijk als het gaat om waartoe een gewone burger in staat in het nemen van enorme risico’s.
Het verhaal is, net als het eerste deel, geschreven vanuit verschillende perspectieven. Julia is de ik-figuur, daarnaast komen Mark, Scarlett, Leah aan het woord in de derde persoon, en dan zijn er ook nog wraakzuchtige, indringende stukjes in een ander lettertype vanuit Julia’s kwelgeest. Soms lopen de perspectieven even door elkaar heen, hetgeen wat verwarring kan scheppen.
Danielle Disser heeft een prettige, voortvarende schrijfstijl. We vallen midden in het verhaal, midden in de actie. De auteur slaagt er goed in om haar lezers vast te houden. Er zit veel vaart in het boek, kleine sprongetjes in de tijd zorgen er ook voor dat het nergens langdradig wordt en ik dus geboeid blijf.
Intussen weet de lezer meer dan Julia zelf over wat er aan de hand is. Dat creëert een ander soort spanning dan wanneer dat niet zo zou zijn. Het zorgt ervoor dat ik van achter de schermen met Julia kan meekijken, meeleven, het overzicht heb, en dat geeft me soms de neiging om haar te willen waarschuwen, of bij te sturen, of anderszins in te grijpen om haar te helpen.
De plotwending aan het eind is heel verrassend, waarbij ik de meest ultieme twist – die al een paar keer door mijn hoofd was geflitst als een ‘Stel je voor. Het zál toch niet…?’ – bevestigd kreeg. Maar het einde van Gerechtigheid blijft open, want het verhaal stopt hier nog niet. Ik zou gelijk door willen naar deel drie, Wraak. Maar daar moet ik nog even op wachten.
Paris Books 2023,
320 pagina’s