Het achtste en laatste deel van Lucinda Riley’s Zeven zussen-serie is twee jaar na haar overlijden voltooid door haar zoon, Harry Whittaker. Gelukkig had Riley nog tijd om aan hem over te dragen hoe het verhaal in haar hoofd zat en hoe het de ultieme ontknoping zou zijn van de gebeurtenissen in de zeven voorafgaande delen.
Whittaker is er op een geweldige manier in geslaagd om het levenswerk van zijn moeder uit te werken. Hij heeft zich haar kenmerkende soepele, indringende en smeuïge schrijfstijl eigen gemaakt, de zeer gedetailleerd weergave van gesprekken, de nodige cliffhangers. Nergens zou ik kunnen aanwijzen wat Lucinda zelf nog schreef of wat uit zijn pen gevloeid is. Het past naadloos bij elkaar.
Aan de hand van het uitgebreide dagboek dat Pa Salt gedurende zijn hele leven had bijgehouden, beleven we de gebeurtenissen vanuit zijn perspectief. Zijn jeugd, het zwervende bestaan dat hij heeft geleid, de ontmoetingen met mensen in alle hoeken van de aardbol die geleid hebben tot de keuzes die hij gemaakt heeft, alles valt op zijn plek, blijkt allemaal met elkaar verbonden. De vragen die in de zeven eerdere boeken gerezen zijn krijgen een antwoord. De mysterieuze toevalligheden, de personages op de achtergrond, het komt allemaal bij elkaar.
Het enige wat ik hier en daar mis, zijn kleine hints, of voetnoten; een beetje hulp bij sommige namen die uit de vorige delen weer naar boven komen. Het is best wel een tijdje geleden dat ik ze las en we hebben ook nog twee jaar op dit achtste deel moeten wachten. Echte details weet ik niet allemaal meer. Ik heb ze allemaal even opgezochte maar dat waren wel lastige onderbrekingen, omdat ik gewoon vérder wilde lezen…
Leuk in dit slotdeel is het veelvuldig voorkomen van namen uit de Griekse mythologie, al dan niet in anagram. Het verhaal is natuurlijk gebaseerd op de mythe van het de sterrenhoop Plejaden, ook wel het Zevengesternte of dus de ‘Zeven zussen’ genoemd. Daarbij vindt de ontknoping plaats bij het vrijwel onbewoonde, mythische eiland Delos en nu blijken veel meer namen in het boek een achtergrond te hebben in de Griekse mythologie. Ik geniet daarvan.
Ik sla het boek dicht en weet nu alles. Alles over Pa Salt, zijn leven, de beweegredenen om juist deze zeven meisjes te adopteren, de rol van de Plejaden en de verhalen daarachter, met de nodige dramatische, soms onverteerbare wendingen die Lucinda Riley eigen zijn. Ze verrast ons met de ene verbijsterende plotwending na de andere – en ja, van de meest dramatische had ik tijdens het lezen al een zwart vermoeden – tot het stopt. Met een zucht van verlichting en tevredenheid blijf ik achter.
Alles klopt. De cirkel is rond.
Macmillan 2023
767 pagina’s