
Na twaalf jaar geen contact ziet Beth bij toeval haar vroegere vriendin Flora terug. Maar ze raakt helemaal van slag als Flora’s twee kinderen na al die jaren geen dag ouder lijken te zijn geworden. Ze zijn nog steeds drie en vijf jaar oud. Met volle energie stort Beth zich op dit mysterie en ze komt steeds meer onbegrijpelijke dingen tegen in het leven van Flora.
In ‘Haven’t they grown’ volgen we Beths zoektocht. Sophie Hannah zet haar neer als een krachtige, zelfverzekerde vrouw, die zich niets aantrekt van wat anderen zeggen of denken. Ze laat zich door niets en niemand tegenhouden om de waarheid te achterhalen. Hannah’s stijl is meeslepend, ze slaagt erin dat ik me helemaal met Beth kan vereenzelvigen, ze creëert het gevoel dat zij gewoon gezellig kletsend met vriendinnen het verhaal vertelt. Daardoor ontstaan er ook wel eens wat uitweidingen die verder niets met het verhaal te maken hebben, een kenmerk van deze auteur dat ook in haar andere boeken voorkomt, maar in Haven’t they grown’ blijft het binnen de perken.
Met een geraffineerd gedoceerde spanningsboog komen we uiteindelijk bij de verbazingwekkende plot, die ook nog wat leuke twists behelst. Mogelijk is het allemaal wat vergezocht – zou dit in het echte leven zo kunnen gebeuren allemaal?- maar aan de andere kant: mensen zijn tot veel in staat.
Hodder & Stoughton 2020
352 pagina’s
Geen spat veranderd
House of Books 2021
352 pagina’s