Denise Mina zorgt ervoor dat je direct op het puntje van je stoel zit, de suggesties van rampzalige gebeurtenissen, geheimen en hints op leugens vliegen je om de oren. Ik ben in de ban vanaf bladzij 1, het moment waarop Anna onmiddellijk de vlucht neemt van haar eigen de ellende en zich bijna dwangmatig verliest in het verhaal van een ander.
Op de ochtend dat Anna’s man er vandoor gaat met haar beste vriendin en ook nog eens hun kinderen meeneemt, zoekt zij afleiding om niet in wanhoop ten onder te gaan. Ze beluistert een podcast over het mysterie van een gezonken jacht. Als ze beseft dat ze een van de slachtoffers gekend heeft, besluit ze alles op alles te zetten om erachter te komen wat daar precies gebeurd is. Tegelijkertijd moet ze ook dealen met haar eigen leven, en vooral haar eigen verleden.
Naast dat het een angstaanjagend verhaal is, is Mina’s verteltrant ook heel bijzonder. Ze heeft een bepaalde achteloze manier van vertellen die enorm intrigeert. Ze vertelt via hoofdpersonage Anna, die een mistig verleden met zich meedraagt waarvan ze af en toe een klein tipje van de sluier oplicht, die behoorlijk hard en eerlijk over en tegen zichzelf is.
Anna als protagonist vertelt ontwijkend, laat openlijk details weg, en voorziet ons alleen van de informatie die zij nodig of wenselijk acht. Ze draait om dingen heen, maar laat ook heel veel doorschemeren en het is duidelijk dat zij zelf moeite met haar verleden heeft en bovendien doodsbang is dat haar dochters iets zou kunnen overkomen.
Een zinderende thriller die loopt met een sneltreinvaart en uitmondt in een onzachte, zeer verrassende plot.
Een geweldig boek van een geweldige (voor mij nieuwe) schrijfster.
Ambo|Anthos, 2019
322 pagina’s