
Het is een hele rare gewaarwording als een auteur ineens van het andere geslacht is als je verwacht. Ik heb jaren gedacht dat SJ Watson en vrouw was. Dit idee was nergens op gebaseerd, ik dacht het gewoon. Het blijkt echter om een man te gaan.
De titel Flashback is direct duidelijk, net als de foto op de voorkant van het boek. Alex heeft steeds korte, heftige flashbacks, die ze de meeste keren zelf niet kan plaatsen. Maar die haar wel angst aanjagen.
Het boek bestaat uit elkaar afwisselende hoofdstukken met de titels ‘Nu’ en ‘Toen’, hetgeen altijd intrigeert en nieuwsgierig maakt.
De Toen-delen zijn krantenberichten, medische verslagen en een paar dagboekfragmenten van tien jaar geleden. Het Nu komt steeds uit de mond van Alex, die als ik-figuur weer in het dorp terug is om aan een film te werken, alleen weet niemand wie ze is. Maar ze weet dat zelf eigenlijk ook niet, omdat ze door traumatische gebeurtenissen heer herinneringen kwijt is.
De afwijzende sfeer in het dorp is voelbaar, de achterdocht van de dorpsbewoners naar haar motieven om juist daar te filmen, de diepgewortelde onwil om Alex’ vragen te beantwoorden, het spat van de pagina’s, ik word er als lezer zelf ook ongemakkelijk van. Watson heeft de duistere sfeer heeft beklemmend neergezet en hij slaagt erin om mezelf heel erg met Alex te vereenzelvigen, hij dringt door tot haar diepste wezen.
Ik moest er wel even inkomen en dat had ik niet bij de vorige twee boeken. Het ging in de eerste hoofdstukken veel over het filmen en Alex’ project. We komen uit bij tienermeisjes in de problemen, drank, drugs, sex, misbruik, waaruit geen ontsnapping mogelijk is. Geen wereld die me gelijk aanspreekt.
Het ging pas echt voor me leven op het moment dat Watson laat doorschemeren hoe Alex in het plaatje past en zij begint met haar pogingen om zonder herkend te worden of op te vallen, haar vragen beantwoord te krijgen. Maar dan krijgt het verhaal ook een razendsnel tempo, en de ijzingwekkende plottwist komt aan als een mokerslag.
Verbluffend. En beangstigend, want hoe geraffineerd kunnen jonge mensen gemanipuleerd worden. En wat dat met hen doet.
AmboAnthos, 2020
420 pagina’s