Na De vrouwen van Sparta is dit Heywoods tweede boek waarin ze een Griekse mythe hervertelt. Dit keer betreft het Perseus, zoon van Danae, de dochter van de koning van stad Argos. Vanwege een voorspelling door het orakel wordt de zwangere Danae door haar vader verbannen, waarna ze op een Grieks eiland aanspoelt.
Anders dan in de originele mythe vertelt Heywood het verhaal hier afwisselend vanuit de drie vrouwen uit Perseus’ directe omgeving – Danae, Medusa en Andromeda. Ze slaagt er wonderwel in om de mythologische figuren neer te zetten als mensen van vlees en bloed. Dit doet ze vooral door mythische elementen te vervangen door aardse varianten waardoor de verhalen ook echt hadden kunnen gebeuren en de personages als mens gaan leven
Vanzelfsprekend is heel veel aan de fantasie van de schrijfster ontsproten, waardoor karakters heel anders zijn dan in het oude mythologische verhaal. Zo is bijvoorbeeld Medusa geen monsterachtige vrouw met slangen als haren, maar een beschadigde vrouw die voor haar rituelen bij de Gorgonen een slangenkroon op haar hoofd zet.
Heywood heeft een vrije interpretatie aan de oude mythe gegeven, waarin ze de grote lijn gelukkig geen moment uit het oog verliest. Alleen ontbreekt het originele, toch wel belangwekkende slot van de mythe in haar versie.
Terwijl de drie sterke vrouwen in Perseus’ leven me heel erg aanspreken door de manier waarop ze in dit boek zijn geportretteerd, kon ik voor de man zelf als mens niet veel sympathie opbrengen. Door juist de vrouwen een stem te geven, laat Heywood de ander kant van het verhaal zien. Ze is daar prima in geslaagd.
Uitgeverij Orlando 2023
336 pagina’s