Een boek met heel veel geschiedenissen die elkaar allemaal raken. Niet alleen de zoektocht van Daniël, ook de verhalen van de mensen om hem heen, de mensen die hij ontmoet door zijn queeste naar Julian Carax, mensen die tot in detail tot leven komen door de prachtige, levendige schrijfstijl van Ruiz, die niets tot de verbeelding overlaat.
Een prachtig verhaal, van liefde, vriendschap, wanhoop, nieuwsgierigheid en moed. En zelfs, door de persoon van Fermin, heeft het ook een iets van een schelmenroman.
Vierluik Het kerkhof der vergeten boeken, deel 1
De jonge Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar het geheimzinnige Kerkhof der vergeten boeken. Vanaf dat moment neemt Daniels leven een onvoorziene wending. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, hij wil alles weten over de schrijver. Vreemd genoeg lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.
Het boek zit enorm goed in elkaar, alles grijpt op elkaar terug en als lezer blijf je je constant verbazen. De parallellen tussen de twee verhaallijnen zijn zo goed, dat ik soms even moest nadenken wie in welke tijd leefde.
Een verhaal van toeval, of is het lotsbestemming?, dat nergens stopt, het gáát maar door, maar op zo’n boeiende manier dat je gewoon móet doorlezen. Een verhaal met humor, spanning, intriges en tragiek, dat ook een realistisch kijkje in het leven in Barcelona ten tijde van Franco’ regime.
OK, soms zijn de uitwijdingen en zijpaden wel wat langdradig, maar heel snel wordt dat goedgemaakt met nieuwe, onverwachte ontwikkelingen.
Het verhaal is echt afgerond aan het eind, hoewel misschien één los eindje? Er volgen nog drie delen van het vierluik. Ongetwijfeld komen we nog veel meer te weten….
Signatuur Uitgeverij, 2012
558 pagina’s
ISBN 9789056725914
La Sombro del Viento, 2001