28 juli 2018
Ik realiseer me tijdens het lezen hoe mooi dit geschreven is, met bijna poëtisch taalgebruik vanaf de eerste zin. Toch komt het niet binnen bij me. Zorgvuldige beschrijvingen, mooie sfeertekening. Waarom pakt het boek me dan niet?
Als ik driekwart uit heb, weet ik het ineens. Het is te kunstmatig. Het woordgebruik, de vloeiende zinnen, het is mooi, maar niet écht. Althans, op mij komt het onwaarachtig over. De schrijfster heeft téveel haar best gedaan om het natuurlijk te laten zijn, om echt diepgang te creëren.
Dus word ik ongeduldig en vind ik het verhaal te langdradig en te sloom, met te veel en te lange uitwijdingen, zelfs te uitgebreide zijpaden of flashbacks tijdens scènes. En alles waar ‘te’ voor staat, deugt niet, zei mijn moeder altijd.
BADEN IN BLAUW
Kat Lind, een Amerikaanse expat die terugkeert naar Londen na de dood van haar moeder, bezoekt de opening van een tentoonstelling in een prestigieuze galerie in Mayfair, Londen, en ziet tot grote verbazing haar eigen gezicht op de kunstwerken. Ze ontdekt dat de kunstenaar, Daniel Blake, haar altijd is blijven schilderen in de twintig jaar na hun affaire.Rouwend om haar moeder en terwijl haar man en jonge zoon weg zijn, laat Kat zich meevoeren door de misstappen en geborgenheid van haar verleden. Als de portretten aandacht krijgen van een groter publiek, en niet alleen haar identiteit maar ook alles wat zich buiten het canvas bevindt aan het licht dreigt te komen, komt Kat oog in oog te staan met de echte prijs van haar schoonheid en alles wat ze dreigt te verliezen.
Tussen de exclusieve kunstwereld van Londen en de opbloeiende liefde in een stoffige studio in Parijs, gaan het leven en de kunst hand in hand als het leven van Daniel en Kat in een stroomversnelling terechtkomt en leidt tot een conclusie die allesbehalve onvermijdelijk is.
Het boek eindigt in een wirwar van raadsels. Geen idee hoe het nou zit en wat er gebeurd is. Oók iets té, dus….
Karakter uitgevers, 2016
320 pagina’s
IDBN 9789045210155