De Vlaamse Annemie Marnef werkt bij het gemeentebestuur van een Belgische stad.
Helen Hartmann is een gedreven openbaar aanklager. Welbespraakt, vastberaden en gelukkig. Met haar man en twee kinderen heeft ze een prima leven.
Maar dan verdwijnt er een jonge vrouw. Zodra Helen het dossier in handen krijgt, bekruipt haar een vreemd voorgevoel. Er gebeuren vreemde dingen, waardoor ze aan alles en iedereen gaat twijfelen.
Zout water heeft een mooie, opvallende voorkant, in de stijl en kleuren van de jaren ’50. Het robuuste lettertype van de titel komt terug in de hoofdstukopschriften.
Met kracht neemt Marnef haar lezers mee in het eerste, benauwende hoofdstuk. Het is nog onduidelijk over wie dit gaat en wat er aan de hand is. Het onmiskenbare Vlaamse taalgebruik van de auteur stort zich op aangename wijze meteen over hen uit.
In het eerste deel van het boek wisselen hoofdstukken over de resolute Helen als moeder, als succesvol openbaar aanklager en een angstige vrouw op de vlucht elkaar af. Het verschil in sfeer tussen deze twee is fijnzinnig geraakt. De bijzonder integrerende opbouw van Zout water resulteert in groeiende onzekerheid bij de lezer over wat er precies aan de hand is.
Zout water is gruwelijk goed geschreven, Marnef is in staat om heel lang een zinderende spanning vast te houden, terwijl ze iedereen in het ongewisse laat wat er aan de hand is.
Pas in het tweede deel, waar de geschiedenis zich inmiddels een stuk stuk verder in de tijd afspeelt, licht Marnef een eerste tip van de sluier op en maakt ze een dreiging voelbaar, die zowel Helen als de lezer onder de huid gaat zitten. Als haar eigen leven een bron van leugens en verraad blijkt te zijn, Helen in een doolhof van raadsels geraakt waarin haar paniek steeds meer groeit, dreigt de situatie te escaleren.
De auteur toont een bewonderenswaardige vrouw, die ondanks haar vermoedens en grote angsten, ondanks haar paniek nooit opgeeft. Dreiging, spanning en verraad is voelbaar door de tekst heen, maar Marnef benoemt nog altijd nauwelijks iets. Het kan niet anders dan dat dit zich eveneens opkropt in maag van de lezer.
Het moment dat eindelijk de lijnen van de twee vrouwen stilletjes samenvallen brengt een enorme schok teweeg. De stukjes rollen op hun plek en een adembenemende ontknoping ontvouwt zich.
Annemie Marnef vertelt niets rechtstreeks, ze laat de lezer alles ervaren, terwijl ze deze met plezier ook fijntjes op een verkeerd been zet. Ze verstaat de kunt om de waarheid langaam te laten binnensijpelen, een waarheid die ieder bij de keel zal grijpen.
Zout water is een fantastische, perfect opgebouwde psychologische thriller die veel meer aandacht verdient.
Boekscout 2024
292 pagina’s