
Jansma’s eerste thriller verscheen in 2010, daarna volgden er nog veertien Slaap maar zacht is geschreven in 2021. Linda Jansma schrijft psychologische thrillers hebben steeds een maatschappelijk thema, en ze zijn bijna allemaal gebaseerd op waargebeurde verhalen.
Zij is ook tekstschrijfster en ze beoordeelt manuscripten. Daarnaast heeft ze een hondentrimsalon.
Op de IC-afdeling waar verpleegkundige Maud werkt, ligt een man in coma. Niemand weet wie hij is. Na een item over de onbekende man in Opsporing Verzocht meldt een getuige zich. Maar voor deze vrouw gehoord kan worden, overlijdt ze. Als er dan ook nog eens onverklaarbare dingen op de IC-afdeling gebeuren, begint Maud te vermoeden dat iemand haar patiënt dood wil.
Slaap maar zacht heeft tamelijk veel personages, die allemaal in het eerste hoofdstuk geïntroduceerd worden. Dit doet Jansma op een heel actieve manier, bij hen allemaal komt een mysterieus tintje naar boven, allemaal lijken ze een geheime agenda te hebben. Sommigen lijken niet te zijn wie ze zeggen dat ze zijn en er rijzen gelijk enorm veel vraagtekens.
De onderlinge verbanden tussen de personages worden op subtiele wijze plotseling opgehelderd, zonder dat Jansma daar echt veel woorden aan vuil te maakt.
Richard, een rechercheur van middelbare leeftijd, is bezig met de zaak van de onbekende man in coma. Hij rouwt al vijftien jaar om zijn overleden vrouw en heeft daardoor slaapproblemen en gedraagt zich nogal sikkeneurig. De tegenstelling tot zijn collega Eefje kan niet groter zijn, jong en vrolijk als zij is en ook nog eens gelukkig getrouwd.
Stukje bij beetje maakt de auteur ieders achtergrond en bedoelingen voor de lezer bekend. Toch slaagt ze erin om een bepaalde spanning vol te houden, juist omdat de andere personages heel lang nog van niets weten.
Jansma heeft een paar fantastische twist in petto met een bloedstollende ontknoping, waarbij het raadsel van de comateuze patiënt en de kwestie van Mauds kinderen helemaal door door elkaar lopen.
Slaap maar zacht is een heel aangename thriller met verschillende verhaallijnen die naast elkaar lopen. Wel met een beetje vergezochte plot, maar waar verder niets op aan te merken valt, of het moet een gebrek aan iets meer variatie in woordgebruik zijn.
De Crime Compagnie 2021
300 pagina’s