14 februari 2020
Een groep onderzoekers doet in het diepste geheim experimenten op zware criminelen. Hun onderzoekscentrum staat op een wel heel bizarre plek, de Noordkaap. Hoe afgezonderd wil je zitten?
In het uiterste noorden van Noorwegen vindt in het diepste geheim een wetenschappelijk experiment plaats. Zes ambitieuze wetenschappers laten zich een half jaar opsluiten met tien zware criminelen. Wat willen ze bereiken? Waarom? En werken de criminelen willoos mee, ook nadat het eerste slachtoffer is gevallen?
De onderlinge verstandhouding in de groep is vanaf het begin stroef en wantrouwend. De samenwerking onder leiding van een aan zelfgenoegzame professor komt moeizaam op gang. Van het begin af aan gaat bijna alles al mis en het is maar de vraag of de onderzoekers de groep criminelen wel in de hand kunnen houden; criminelen die niet helemaal willoos blijken te zijn, maar hun eigen agenda ontwikkelen.
Het onethische, manipulatieve gedrag van de onderzoeksleider die duidelijk informatie achterhoudt voor zijn team, neemt excessieve vormen aan. Zijn waanzin is echt eng en Pagie beschrijft die zeer beeldend. Haar stijl is wel erg breedsprakig, soms te overdreven en geforceerd, waardoor het allemaal niet soepel loopt en net niet overtuigt. Zij is te weinig in staat de aandacht vast te houden.
Het slot hangt wel een beetje aan elkaar met toevalligheden: mensen die elkaar precies op juiste moment tegenkomen, het plotseling aanwezige huis met bereidwillige bewoner in een verlaten gebied. Jammer dat een aantal verhaallijnen onbesproken zijn gebleven, zoals het stukje in Roemenië, en wie zijn nou de opdrachtgevers geweest? Ook weten we nauwelijks hoe het de resterende personages verdergaat.
Noordkaap is vooral een thriller voor liefhebbers van veel bloederig geweld. Maar ook slaagt Pagie er goed in om de spanning prettig te doseren door het mondjesmaat geven van de achtergronden van de onderzoekers en de soort cliffhanger-achtige onderbrekingen in het verloop van de gebeurtenissen. Dat het verhaal zich verplaatst zich naar andere plekken in en buiten Noorwegen, maakt het hier en daar iets te langdradig.
De redactie had beter werk kunnen verrichten door er wat kromme zinnetjes uit te halen. Maar een dieptepunt is wel een heel hinderlijke spelfout, een knullige ‘d-t’-fout, over hoofd gezien door de redacteur en dat mag echt niet in een boek.
De Boekerij, 2020
398 pagina’s