Huivering – Bernard Minier

Our Score

15 april 2018

Liefde, vriendschap, jaloezie, afgunst, wraak, bedrog en vreselijk verraad. Een bijzonder menselijke politiecommandant met loyale medewerkers en veel muziek – zowel moderne als Mahler – die een sleutelrol heeft in het boek. Net als in het volgende deel Verduistering, dat ik al eerder las, en ik vermoed ook in het eerste deel Een kille rilling, dat ik nog niet heb.

Een vrouw die gevangen gehouden wordt, de vreemde moorden, een paar zenuwslopende gebeurtenissen, vriendschappen uit het verleden – alles komt bij elkaar aan het slot van deze prachtig  gecomponeerde thriller. 

Een reeks onverklaarbare moorden zet het Franse universiteitsstadje Marsac op zijn kop. Een dode professor, een verbrande Zweedse kunstenaar en een door honden aangevreten dierenvriend… Wie is het zieke brein achter deze gruwelijke moorden?
Politiecommandant Servaz wordt op de zaak gezet. Al het bewijsmateriaal duidt in de richting van Julian Hirtmann, de meest gevreesde seriemoordenaar aller tijden. Maar kan de tbs-patiënt, waarvan niemand na zijn ontsnapping uit de psychiatrische kliniek ooit nog iets vernam, daadwerkelijk schuldig zijn?
Samen met zijn team probeert Servaz de duistere praktijken te ontrafelen. Maar als de zaak plotseling een heel persoonlijke dimensie aanneemt, wordt de politiecommandant tot het uiterste gedreven.

In de drie bij elkaar horende boeken van Manier is de duistere figuur voelbaar van de ontsnapte moordenaar Julian Hirtmann, ongrijpbaar en onzichtbaar, maar met een  constante dreiging laat dit de spanning flink oplopen. Dit fenomeen doet me denken aan de 8-delige serie over Frieda Klein van Nicci French. Ik ben benieuwd hoe Minier dit laat aflopen, na het aangekondigde vierde deel van de reeks. 

Op de achtergrond loopt als een rode draad de wedstrijden van het Franse elftal in het wereldkampioenschap voetbal. En niet onbelangrijk, want het tekent behoorlijk de sfeer, als couleur locale het onstuimige weer in de Pyreneeën, veel regen en storm in een woest landschap. Heerlijk.

Toch heb ik wel wat kanttekeningen bij dit boek, van verschillende aard. De eerste is van maatschappelijke aard: het is het naar mijn idee wel wat ongewenst is dat er héél veel gerookt wordt. Echt iederéén lijkt het te doen, van scholier tot rechter tot crimineel op leeftijd!
En er is toch ook iets dat mij ging storen. Ik zou Minier willen adviseren om minder te werken met cursieve zinnen, begeleid door uitroeptekens en drie puntjes. Allemaal toeters en bellen om te spanning in het verhaal te accentueren of op te voeren. Een middel dat meer op zijn plaats is bij kinder-of young adult-boeken. Dat heeft Minier helemaal niet nodig met zijn verder fantastische schrijfstijl.

Dan vermeld ik nog iets vreemds. Op de achterflap wordt gesproken over ‘een verbrande Zweedse kunstenaar’? Ik ben hem in het boek niet tegengekomen…

De Franse oorspronkelijke titel Le Cercle heeft ook hier weer mijn absolute voorkeur boven de Nederlandse, omdat juist die Cirkel een grote rol in de ontwikkeling van het verhaal speelt. Jammer dat er bij vertalingen zo vaak ver afgedwaald wordt van oorspronkelijke boektitels.

Xander Uitgevers, 2012
600 pagina’s
ISBN 9789401607094

(Visited 8 times, 1 visits today)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *