We zijn gewend dat Rolf Börjlind samen met zijn vrouw Cilla thrillers schrijft. Maar De duisternis tussen ons schreef hij samen met hun dochter Molly, voor wie dit haar schrijversdebuut is.
Emmie is het trauma van de onverklaarde verdwijning van haar broertje achttien jaar geleden nooit te boven gekomen. Na jarenlang geen contact gehad te hebben met haar ouders, gaat ze bij hen op bezoek, in een nieuwe poging om meer te weten te komen van wat er destijds gebeurd is, omdat ze zichzelf helemaal niets daarvan kan herinneren. Maar haar ouders weigeren haar alle informatie. Het is meteen duidelijk dat de verhoudingen binnen het gezin verre van aangenaam zijn. De sfeer is duister een kil. Ook met Emmie zelf is er veel aan de hand, waar we langzaamaan achter komen.
Het verhaal is geschreven vanuit Emmie, in de ik-vorm. Tussendoor staan cursieve stukken, waarin Emmie in gesprek is met een onbekende man en waarin ze haar verhaal doet.
Sommige stukken van het verhaal zijn erg houterig opgeschreven. Omdat die door de wel heel erg korte zinnen zelfs kinderlijk aandoen, ben ik geneigd om te denken dat deze van Molly zijn. Andere delen lopen weer prima, in vloeiende zinnen met goede woordkeuzes. Het verschil tussen deze twee stijlen is best groot.
Er is zeker onderhuidse spanning aanwezig, maar het verhaal doet wel onwaarschijnlijk aan. Een paar stereotypen hebben een rol, dat zijn natuurlijk gemakkelijke daders, of in ieder geval mooie verdachten. Maar dat zou te gemakkelijk zijn, te voor de hand liggend. Ik laat me in dit geval niet op het verkeerde been zetten. Ik verwacht meer en als dat uiteindelijk ook komt, ben ik dan ook blij. De twist aan het slot is adembenemend en heftig.
Maar wat jammer dat de laatste pagina’s van het boek dat effect toch een beetje teniet doen. Die hadden beter weggelaten kunnen worden, ze maken het verhaal weer vaag en onbegrijpelijk.
Misschien moet Molly Börjlind, die een opleiding aan de filmacademie heeft gedaan, het schrijven overlaten aan ouders. Zoals De duisternis tussen ons op mij overkomt, ligt haar talent daar niet direct. De plot van dit boek is fenomenaal, maar de uitwerking had beter gemoeten.
A.W. Bruna Uitgevers 2020
250 pagina’s