Nadat Rona Halsall’s kinderen het huis uit waren en ze een zakelijke carrière achter de rug had, begon ze op 50-jarige leeftijd te schrijven. Inmiddels heeft ze tien thrillers uitgebracht. Behalve Bruid en bruidegom is alleen De bigamist tot nu toe in het Nederlands vertaald.
Drie dagen voor hun huwelijk rijden Nicci en Ethan midden in de nacht na een feestje naar huis, met teveel alcohol op. Een aanrijding met een persoon kunnen ze niet voorkomen en daardoor lijkt hun hele wereld in te storten. Ondanks Nicci’s grote schuldgevoel besluiten ze om elkaar een trouwbelofte te doen waarin ze zweren om nooit met iemand over het ongeluk te praten. Toch blijft de onrust aan Nicci knagen.
Bruid en bruidegom is geschreven vanuit zowel Nicci als Ethan, waarbij de een meer sympathie opwekt dan de ander. Halsall’s schrijfstijl is simpel, meisjesachtig, met teveel uitleg over wat ze wil zeggen. Door de vele flashbacks is het verhaal soms langdradig en best warrig. De auteur slaat ook door in de emoties, die daardoor niet meer natuurlijk overkomen. De titel van het boek lijkt hier goed bij te passen, hij geeft meer de verwachting van een feelgood-roman dan van een thriller. De achterflap van het boek doet echter weer iets anders verwachten, een verwachting die uiteindelijk niet ingelost wordt.
Toch staan de personages wel als een huis. Nicci twijfelt aan zo ‘n beetje alles in haar leven. Ze wil heel graag in de liefde geloven, maar dit gaat haar steeds moeilijker af. Ze introduceert zichzelf als een onzekere vrouw die zichzelf voortdurend wegcijfert en die alarmerende signalen liever negeert. Ethan is het tegenovergestelde. Berekenend, uit op zakelijk succes en waardering van zijn schoonvader.
Door alle geheimen die om hen heen lijken te cirkelen, voelt Nicci zich steeds meer gevangen in haar huwelijk. Toch slaagt ze er in om tot bezinning te komen. Daadkrachtiger en zelfverzekerder dan ooit laat ze niet langer over zich heen lopen.
Wat er volgt is een achtbaan aan gebeurtenissen die over elkaar heen buitelen. Men ziet twee mensen die steeds verder van elkaar afdrijven zonder daar iets aan te kunnen doen en lijnrecht tegenover elkaar staan tot alles compleet uit de hand loopt.
Halsall creëert een ijzige sfeer die niet alleen over de personages daalt, maar ook over de lezer.
De uiteindelijke plot is geen verrassing meer, omdat de auteur in feite alles verteld heeft en men weet wat er speelt. Er zijn een paar onlogische elementen die ze niet verklaart. Het enige dat nog niet duidelijk was, kan de lezer al vrij gemakkelijk raden. Het feelgood-slot is net iets teveel, het doet het thriller-karakter teniet.
Een betere opbouw en een meer volwassen schrijfstijl zouden Bruid en bruidegom naar een hoger niveau getild hebben. Desondanks is het een onderhoudend boek voor een vakantiedag, omdat Nicci echt onder de huid gaat zitten en men als lezer alleen maar met haar mee kan leven.
Luitingh-Sijthoff 2025
259 pagina’s