27 april 2019
Het leest als een trein, dit boek. Er is zeker wel aandacht voor de omgeving, de personages en ook de geschiedenis van Ierland, maar er blijft voortdurend actie. De karakters zijn mooi uitgediept. Ik denk Marcy echt goed te kennen en ik leef met haar mee. Steeds maar spelen de stemmen van haar zus en ex-man door haar hoofd. Hele gesprekken voert ze met ze, hoort allerlei commentaren, alsof ze naast haar staan. Het moment dat een echt gesprek en één in haar hoofd met haar ex letterlijk door elkaar lopen, is ijzersterk. Haar wanhoop, de uitputting zijn zó voelbaar.
De vijftigjarige Marcy is door haar man verlaten voor een jongere vrouw. Dat is echter nog niets vergeleken met de pijn die Marcy bij zich draagt om de dood van haar 21-jarige dochter. Devon verdween tijdens een kanotocht, en haar lichaam werd nooit gevonden. Daardoor kan Marcy de dood van haar dochter niet accepteren. Na twee jaar denkt ze haar nog steeds overal te zien. Nu is ze in Ierland, op een reis die oorspronkelijk haar tweede huwelijksreis zou zijn. Als ze Devon in een flits voorbij ziet lopen, stort Marcy zich wanhopig op een gevaarlijke zoektocht. Maar zag ze haar dochter daadwerkelijk of gaat haar verdriet met haar op de loop? En als het Devon wel was, wat is er dan twee jaar geleden echt met haar gebeurd?
De belevenissen van Marcy zijn hier en daar wel een beetje onwaarschijnlijk, maar dat kan ik de schrijfster gemakkelijk vergeven. Het verhaal is goed geschreven, het zorgt ervoor dat je dóórleest, de stijl is actief en spannend. Ik blijf me steeds afvragen wat er nou gebeurd is, wat er aan de hand is.
In volle actie snelt het verhaal toe naar het slot, dat zowel onverwacht als onthutsend is. Mooi!
Van Holkema & Warendorf, 2011
349 pagina’s