De Welshe auteur Philip Gwynne Jones werkte lang in de IT voordat hij naar Venetie verh;uisde. Daar begon hij met het schrijven van een thrillerreeks rond Nathan Sutherland, Brits honorair consul in Venetie. Een Venetiaans spel (2018) is het eerste deel van de serie die inmiddels acht boeken telt.
Nathan Sutherland helpt toeristen die in de problemen zijn geraakt. Hij voelt zich eenzaam in Venetë waar hij alleen woont met zijn boze, uitdagende kat; maar zijn leven wordt spannender als hij voor iemand een pakketje bewaart waarin een oud, kostbaar gebedenboek blijkt te zitten, geïllustreerd door de Venetiaanse meester Giovanni Bellini. Er zijn echter meer kapers op de kust, de spanning loopt dusdanig op dat Nathan zelfs moet vrezen voor zijn leven.
Jones heeft een prettige, onderhoudende schrijfstijl met wat humor, waarbij hij steeds op nonchalante wijze vragen aanstipt die later, via een boog, pas een antwoord krijgen. Nathan, de verteller, raakt ongewild betrokken bij vervalsingen en kunstroven, waarbij hij te maken krijgt met criminelen die nergens voor terugdeinzen. Het is leuk om te lezen hoe hij er zelf redelijk stoïcijns onder blijft en ondanks alles blijft genieten al het moois van Venetië. Jones beschrijft de stad met de overal aanwezige 16e-eeuwse kunst zo beeldend dat de lezer het gevoel krijgt er zelf op z’n dooie akkertje rond te lopen. Het levensgrote probleem van het massatoerisme laat hij niet onbenoemd, vandaar dat hij Nathan ook met enige weemoed naar de trieste ontluistering van Venetië laat kijken.
Nathan doet zijn werk plichtsgetrouw. Hij verdient de kost met het vertalen van gebruiksaanwijzingen en hij verdiept zich daarnaast als honorair consul in de problemen van toeristen. Ook krijgt de gemoedstoestand van de mensen met wie hij te maken krijgt zijn aandacht, hij leeft verregaand mee met het wel en wee van zijn vrienden, waarbij hij blijk geeft van rake mensenkennis. Door zijn vriendelijke karakter weet hij niet precies hoe hij met kunstrovers moet omgaan, hetgeen tot soms hilarische maar ook gevaarlijke situaties leidt.
De auteur kruipt ook diep in Nathans’ eigen emoties, zijn twijfel over zijn huwelijk en het verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn vrienden slokken hem af en toe helemaal op.
Een Venetiaans spel is een amusant, rustig verlopend verhaal, dat bijna een cosy crime genoemd kan worden. Heel prettig leesbaar voor een middag ontspanning met niet al te zware lectuur.
Hoewel Een Venetiaans spel door een man is geschreven en de hoofdpersoon ook een man is, kan deze misdaadroman wel als vrouwenthriller worden gezien. Het boek zal vrouwen aanspreken, omdat er veel ruimte is voor beschouwingen, emoties en onderlinge contacten. Er is ook misdaad in het spel – vervalsing, roof en moord -maar de schrijfstijl blijft vriendelijk en relativerend.
Haun Crime & Mystery 2025
340 pagina’s