Na Het geheim van mijn man heeft Moriarty weer een geweldig verhaal geschreven. Het is zo goed beschreven, de gedachte- en gevoelswereld van mensen die in het echte leven in dergelijke akelige situaties verzeild zijn geraakt, zijn zo exact getroffen, dat ik ook dit eer denk dat je dat alleen maar zo kunt opschrijven als je het zelf meegemaakt hebt. Of misschien is het wel zo eng herkenbaar als je als lezer er middenin zit, of hebt gezeten.
In ieder geval zorgde het bij mij voor heel veel herkenning, en dan niet oppervlakkig, maar echt tot in mijn gevoel, ik kon precies lezen hoe ik mijzelf voelde indertijd.
Leven met een pathologisch leugenaar in het eerste boek, nu gebroken en/of eenoudergezinnen, stiefouders en -kinderen, pesterijen, mensen die veel te snel oordelen…. Prachtig boek.
En reuze spannend! Want pas aan het eind kom je te weten wat er nou die avond op school gebeurd is. Het verhaal werkt langzaam naar de plot toe, op originele wijze, steeds denk ik te weten hoe het zit, maar dat blijkt helemaal anders te zijn. Heel verrassend, onverwacht slot.
Ik hoop dat er snel een volgend boek van deze schrijfster komt.