18 maart 2018
Ze schrijft zoals een gezellige kletstante zou praten: gewoon ergens beginnen en ondanks alle gedachtensprongen en uitwijdingen de rode draad niet uit het oog verliezen, omdat aan het eind daarvan het gewenste doel ligt. Het lijkt alsof er niets gebeurt, maar pas op, want je weet nooit of er onopvallend stukjes of opmerkingen tussen zitten die dan later van belang blijken te zijn. Ze kletst en kletst maar door, maar ik haak niet af, niet in de laatste plaats door de heerlijke, Britse humor erin.
Lees meer “Verborgen gebreken – Sophie Hannah” itemprop="discussionURL"Leave a comment