Op onverklaarbare wijze duikt in de mist een achttiende-eeuws zeilschip op. Niet op zee, maar in een bollenveld bij Noordwijk. ’Orakel’, staat op de achtersteven. Luca en Emma ontdekken het op weg naar school en ze raken verzeild in duistere, onheilspellende gebeurtenissen die hun weerga niet kennen.
Olde Heuvelt zet de spookachtige sfeer bij het schip akelig goed neer, de beschrijvingen in beeldende, vloeiende zinnen laten je alles door je eigen ogen zien. De levendigheid spat er vanaf. De bulderende zee is voelbaar aanwezig, ik hoor hem, ik ruik hem.
Het verhaal heeft natuurlijk veel horrorachtige elementen – dat is nou eenmaal Olde Heuvelts kenmerk – sommige zijn zo gruwelijk dat ik bijna mijn ogen wil afwenden. Horror en fantasy is niet mijn genre, maar of je er nou van houdt of niet, dit boek is gewoon heel knap geschreven.