16 februari 2020
Een pakkende omslag in zwart wit, met enkel een rood kleuraccent in de tekst. Je kijkt recht in twee koplampen in een sneeuwbui. Ik las de achterflap en een déjà-vu was een feit. Had ‘Gebroken’ van B.A. Paris niet net zo’n beginthema? Je rijdt in een sneeuwstorm over een stil bosweggetje. Er ligt iets op de weg. Zou jij stoppen?
Maar de overeenkomst houdt hier al gelijk op. De insteek van Heleen Smit is heel anders. Dit is een heel ander boek.