28 juli 2018
Ik realiseer me tijdens het lezen hoe mooi dit geschreven is, met bijna poëtisch taalgebruik vanaf de eerste zin. Toch komt het niet binnen bij me. Zorgvuldige beschrijvingen, mooie sfeertekening. Waarom pakt het boek me dan niet?
Als ik driekwart uit heb, weet ik het ineens. Het is te kunstmatig. Het woordgebruik, de vloeiende zinnen, het is mooi, maar niet écht. Althans, op mij komt het onwaarachtig over. De schrijfster heeft téveel haar best gedaan om het natuurlijk te laten zijn, om echt diepgang te creëren.
Dus word ik ongeduldig en vind ik het verhaal te langdradig en te sloom, met te veel en te lange uitwijdingen, zelfs te uitgebreide zijpaden of flashbacks tijdens scènes. En alles waar ‘te’ voor staat, deugt niet, zei mijn moeder altijd.